در صورت اختلاف حقوقی کارگر و کارفرما مراجع رسیدگی چه مراحلی را طی می کنند؟

اختلافات بین کارگر و کارفرما، در همه زمان‌ها و در تمامی شرکت‌ها همواره امری طبیعی بوده است. هر کدام از دو طرف، انتظارات و نیازهای خاصی دارند که به دنبال تحقق آن‌ها هستند؛ اما زمانی که به حقوق خود دست پیدا نکنند، از راه درگیری و اختلاف وارد می‌شوند. البته اگر هر شخصی وظایف خود را به درستی و کامل انجام دهد، اختلافات و درگیری‌ها به شکل قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند.

اما با این وجود، باز هم نمی‌توانید این اختلافات را به صفر برسانید. در حال حاضر بسیاری از افرادی که به مراجع حل اختلاف بین کارگر و کارفرما مراجعه می‌کنند، درباره موارد مختلفی مانند حقوق، بیمه و مرخصی با یکدیگر اختلاف دارند. اما اگر می‌خواهید درباره راه‌های حل اختلاف و نحوه رسیگی به آن‌ها اطلاعات کاملی به دست بیاورید، در ادامه این مطلب از وبسایت کارمنتو همراه ما باشید.

کارگر کیست؟

قبل از هر چیزی بهتر است که در ابتدا تعریف دقیقی از کارگر، کارفرما و کارگاه را در این سه بخش مطالعه کنید؛ چرا که دانستن ماهیت هر نقش و وظایف مخصوص به آن، کمک بزرگی به حل اختلافات بین کارگر و کارفرما می‌کند.بر طبق قانون، کسی که در برابر دریافت حق‌السعی مانند حقوق، مزد، سهم سود و دیگر مزایا، برای کارفرما کار می‌کند و درخواست‌های آن را انجام می‌دهد، کارگر نامیده می‌شود.

در واقع هر کسی که کار می‌کند، کارگر محسوب می‌شود؛ فرقی ندارد که کار نیروی عضلانی نیاز داشته باشد یا فرد در موسسه‌های تولیدی، خدماتی، صنعتی و کشاورزی فعالیت کند. حتی افرادی که در شغل‌های مهندسی، پزشکی، وکالت و آموزش هم فعالیت می‌کنند، کارگر محسوب می‎شوند. بر این اساس، هر کارگر باید به طور کامل و در چارچوب قانون، از کارفرمای خود تبعیت داشته باشد. این تبعیت در موارد مختلفی مانند تبعیت حقوقی و اقتصادی می‌شود.

کارفرما کیست؟

با توجه به تعریف کارگر، باید با نقش کارفرما آشنا شده باشید. بر طبق ماده 3 قانون کار، کارفرما شخصی حقیقی یا حقوقی است که به درخواست او، کارگر کار می‌کند؛ اما در مقابل، از حساب آن فرد، حق‌السعی به کارگر داده می‌شود.

از طرفی تمامی مدیران و مسئولین موجود در کارگاه، نماینده کارفرما هستند. تعریف دیگری هم بر طبق آیین‌نامه پیمانکاری درباره کارفرما وجود دارد که کافرما شخصی حقوقی یا حقوقی است که اجرای عملیات را بر اساس سند و مدارک، به پیمانکار واگذار می‌کند. همچنین نمایندگان این فرد هم، حکم کارفرما دارند.

کارفرمایان حقیقی برای تمامی افراد به راحتی قابل شناسایی هستند؛ اما بسیاری از افراد، کارفرمایان حقوقی را درک نمی‌کنند. کارفرمایان حقوقی در واقع شرکت‌های به ثبت رسیده یا موسسه‌ها و تعاونی‌های دارای اساسنامه و صورت جلسه هستند.

تمامی تعهداتی که مدیران باید برای کارگران انجام دهند، بر عهده کارفرما است. این فرد مسئولیت‌های مختلفی مانند بیمه کارگران، کمک به تامین مسکن کارگر، شرایط رفاهی مناسب و پرداخت حقوق و مزایای کارگر سر موقع را دارد.

Please select another listing to show to avoid recursion.

پیشنهاد مطالعه:

پیشنهاد مطالعه:

اگر کارفرما بیمه رد نکند چه اتفاقی می افتد؟

کارگاه چیست؟

بعد از شناخت کارگر و کارفرما، باید تعریف محل کار و کارگاه را بدانید. محلی که کارگر به درخواست کارفرما یا نماینده او در آن کار می‌کند، کارگاه نامیده می‌شود و روابط بین کارگر و کارفرما در آن جا بر اساس قرارداد کار شکل می‎گیرد. بر طبق این تعریف، هر مکانی که کارگر در آن اشتغال دارد، کارگاه است.

توجه کنید که کارگاه تنها محل‎های صنعتی و خیلی حرفه‌ای و مجهز نیست؛ بلکه هرجایی که کارگران برای کارفرما کار کنند، کارگاه محسوب می‌شود. بر این اساس، تمامی موسسه‌های صنعتی، کشاورزی، ساختمانی، معدنی، مسافربری، ترابری، تولیدی، تجاری و حتی مکان‌های عمومی هم کارگاه هستند.

از طرفی تمامی قسمت‌هایی که به دلیل کار، به کارگاه تعلق دارند هم جزو کارگاه محسوب می‌شود. این مکان‌ها شامل نمازخانه، ناهارخوری، شیرخوارگاه، درمانگاه، حمام، مهد کودک، تعاونی‌ها، آموزشگاه‌های حرفه‌ای، کلاس‌های آموزشی، مکان‌های مربوط به انجمن اسلامی و شوراها می‌شود. از طرفی بر اساس قانون کار، مدیریت کارگاه بر عهده کارفرما یا نماینده آن است.

انواع اختلاف کارگر و کارفرما

در حالت کلی، اختلاف کارگر و کارفرما ممکن است که به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد. برخی از آنها به دلایل انضباطی مشکل برمی‌خورند و برخی دیگر هم برای پرداخت حقوق و مزایا  دچار مشکل می‌شوند. اما تمامی این اختلافات، در دو گروه مختلف قرار می‌گیرند که هر کدام را معرفی می‌کنیم:

• اختلافات فردی و اختلافات جمعی

در وهله اول، کارگر به دو شکل فردی و جمعی با کارفرمای خود اختلاف پیدا می‌کند. اختلافات خصوصی مربوط به روابط شخصی و خصوصی خود کارگر با کارفرما است و به دیگر کارگران ارتباطی ندارد. مثلا ممکن است که فرد برای عدم موافقت با مرخصی با کارفرمای خود مشکل پیدا کند. (درمورد قانون مرخصی وزارت کار می‌توانید مقاله مربوطه در کارمنتو را مطالعه فرمایید.) در واقع موضوع اختلاف فردی، تنها به خود کارگر و کارفرما مربوط است و مراجع رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما باید آن مشکل را حل کنند.

در مقابل اختلافات جمعی، مربوط به اختلاف تعدادی از کارگران در سازمان‌های مربوط به کارگران با سازمان‌های کارفرمایان است. از طرفی ممکن است که گروهی از کارگران با کارفرمای خود مشکل پیدا کنند.

اما در این زمان، دو حالت وجود دارد. اگر در این اختلاف، تشکل‌های کارگری قوی از کارگران حمایت کنند، اختلافات جمعی نامیده می‌شود. در غیر این صورت، با نداشتن جمع واحد کارگران، اختلافات کارفرما با چند کارگر جداگانه، همان اختلافات فردی محسوب می‌شود.

• اختلاف اداری و اختلاف صنفی

اختلافات کارگر و کارفرما در بیشتر مواقع، بر اثر موارد اداری و صنفی اتفاق می‌افتد. اختلافات اداری، بیشتر مربوط به اجرای قوانین و مقررات مرتبط با قرارداد کار کارگر و تفسیرهای ناهماهنگ دو طرف از آن قوانین می‌شود. از آن طرف، زمانی که گروهی از کارگران با کارفرما یا کارفرمایان خود درباره شرایط و قوانین مربوط به حقوق جمعی کارگران اختلاف پیدا می‌کنند، اختلافات صنفی اتفاق می‌افتد.

البته توجه داشته باشید که هر دو نوع اختلاف فردی و صنفی، با یکدیگر هماهنگ هستند. مثلا در اختلافات فردی، کارگر به علت عدم رعایت قانون اداری، دچار مشکل می‎شود و اختلاف آن بیشتر از نوع حقوقی است. از طرفی برای مذاکرات جمعی هم گروهی از کارگران برای سود اقتصادی خود با کارفرما اختلاف پیدا می‌کنند.

روش‌های حل اختلاف بین کارگر و کارفرما

در ماده 157 قانون کار، مراجع دارای صلاحیت رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما، معرفی شده است. بر طبق این قانون، هرگونه اختلاف فردی بین کارفرما و کارگر یا کارآموز که ناشی از اجرای این قانون و سایر مقررات کار، قرارداد کارآموزی، موافقت‌نامه‌های کارگاهی یا پیمان‌های دسته جمعی کار باشد، در مرحله اول از طریق سازش مستقیم بین کارفرما و کارگر یا کارآموز و یا نمایندگان آن‌ها در شورای اسلامی کار انجام میشود.

همچنین در صورتی که شورای اسلامی کار در کارگاهی نباشد از طریق انجمن صنفی کارگران و یا نماینده قانونی کارگران و کارفرما حل و فصل خواهد شد و در صورت عدم سازش از طریق هیات تشخیص و حل اختلاف به ترتیب آتی رسیدگی و حل و فصل خواهد شد. با تفسیر قانون فوق، می‌توان نتیجه گرفت که این اختلافات با سه روش، قابل حل و فصل شدن هستند:

• یکی از طرفین اختلاف تسلیم شود

اولین راه برای رفع اختلافات کارگر و کارفرما، سازش و صلح است. در این روش، هر دو طرف با استفاده از اختیارات و توان خود، تلاش برای متقاعد کردن دیگری می‌کنند. معمولا کارفرما با کمک توان اقتصادی و کارگر با استفاده از تشکل‌های کارگری، فرد مقابل را مجبور به تسلیم‌شدن می‌کند.

این موضوع در بسیاری از کارگاه‌های دولتی و خصوصی دیده شده است. مثلا کارگران برای دریافت حقوق یا مرخصی‌های خود، اعتصاب می‌کنند و با این کار، کارفرما مجبور به انجام خواسته‌های آن‌ها می‌شود. از آن طرف کارفرما هم با پرداخت هزینه، کارگر را محبور به سکوت می‌کند.

البته در این روش، امکان زیر پا گذاشتن قواعد اخلاقی هم وجود دارد؛ از همین رو بهتر است که توجه زیادی برای اجرا شدن آن داشته باشید. در واقع اصولاً عدم اجرا قانون کار، اولین دلیل بروز اختلاف کارگر و کارفرما است. در صورتی که طرف شاکی یا خواهان، تفسیر اشتباهی از قانون داشته باشد، باید نسبت به اجرای قانون تسلیم شود و به وظایف خود در قبال طرف مقابل عمل کرده و مشکل را رفع می‌نماید.

• کارگر و کارفرما بر سر یک موضوع مشترک به توافق می‌رسند

همیشه صحبت کردن، بهترین روش حل اختلافات بین طرفین دعوا است. در این مرحله دو طرف کارگر و کارفرما روبروی هم نشسته و نسبت به موضوعات دعوا با هم مذاکره کرده و مشکلات را رفع می‌کنند. این یک روش برد برد است و هر دو طرف را به خواسته‌هایشان می‌رساند.

در واقع زمانی که دو طرف درباره اختلافات یکدیگر صحبت می‌کنند و رفع سوء تفاهمات انجام می‌شود، مشکلات بین دو طرف خود‌به‌خود حل می‌شود. البته این موضوع زمانی اتفاق می‌افتد که صحبت درباره رفع مشکلات، با حسن نیت متقابل باشد. این روش یکی از بهترین کارها برای رفع اختلافات فردی و جمعی کارگر و کارفرما است که امکان سوء‌استفاده از دو طرف در آن کمتر وجود دارد.

• ورود فرد یا ارگان سوم برای ایجاد سازش

در این روش، یک ارگان یا یک فرد حقیقی به عنوان سازشگر بین دو طرف دعوا، سازش ایجاد می‌کند. در قانون کار مصوب سال 1369 این ارگان، شوراهای اسلامی کار و انجمن‌های صنفی، معرفی شده است.

این روش که با عنوان داوری هم شناخته می‌شود، در صورت اختلاف حقوقی کارگر و کارفرما کاربرد زیادی دارد. داوری کردن فرد یا ارگان سوم، به دو شکل اجباری و اختیاری انجام می‌شود. در داوری احباری، اختلاف کارگر و کارفرما، به دست مراجع دارای صلاحیت دولتی حل می‌شوند و دو طرف اختیاری در انتخاب آن ندارند.

اما در داوری اختیاری، فرد سوم به خواست کارگر و کارفرما انتخاب می‌شود. از طرفی شخصی که به عنوان فرد سوم داوری می‌کند، نباید نفعی از کارگر و کارفرما داشته باشد. در این صورت، سوء‌تفاهمی برای دو طرف به وجود نمی‌آید و مشکل آن‌ها راحت‌تر حل می‌شود.

• کمک گرفتن از مراجع حل اختلاف

در نهایت، اگر هیچ کدام از طرفین دعوا حاضر به تسلیم یا توافق نباشند، از مرجع حل اختلاف برای رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما، کمک گرفته می‌شود. اصولاً پرونده‌هایی به این نهادها ارجاع داده می‌شود که در آن‌ها، اختلافات بزرگی بین دو طرف دعوا رخ داده است و این مراجع قانونی هستند که می‌توانند این مشکلات را رفع نمایند.

این مراجع با توجه به قانون و موارد مربوط به کارگر و کارفرما، مشکل آن‌ها را به صورت قانونی برطرف می‌کنند. بنابراین یکی از طرفین محکوم می‎شود و باید خسارت طرف مقابل را پرداخت کند.

مراجع رسیدگی به اختلافات بین کارگر و کارفرما

اگر اختلاف کارگر و کارفرما به سازش و تسلیم ختم نشد، مراجع حل اختلاف وارد عمل شده و طبق قوانین، مشکلات را رفع می‌کنند. مراجع رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما شامل شورای اسلامی کار، هیات تشخیص و هیات حل اختلاف کارگر و کارفرما هستند.

البته از آنجایی که حل اختلافات کارگر و کارفرما، بسیار زمان‌بر است، بهتر است در طی این مراحل، از مشاور با تجربه کمک بگیرید. مشاوران ما در پلتفرم کارمنتو، در این مواقع کنار شما خواهند بود. در ادامه با معرفی مراجع رسیدگی به حل اختلافات، حدود قانونی آن‌ها را بررسی می‌کنیم:

• شورای اسلامی کار یا انجمن‌های صنفی

اولین مرجع رسمی برای حل اختلاف کارگر و کارفرما، شورای اسلامی کار است. این مرجع در ماده 157 قانون کار نیز نام برده شده است. شورای اسلامی کار، اولین مرجع حل اختلاف بین کارگر یا کارآموز و کارفرما است. زمانی که عدم اجرای قانون کار، قرارداد کارآموزی، موافقت نامه‌های کارگاهی یا پیمان‌های دسته جمعی ایجاد شود، شورای اسلامی کار مشکل را برطرف می‌کند. شورای اسلامی کار برای کارگاه‌هایی با بیش از 50 کارگر، به وجود می‌آید که این شورا به عنوان نماینده کارگران در برابر کارفرمایان است. بنابراین در صورت اختلاف حقوقی کارگر و کارفرما، شورای اسلامی کار برای اولین بار وارد می‌شود.

در صورتی که کارفرما، کارگر یا کارآموز یا نماینده قانونی آن‌ها نتوانند در شورای اسلامی کار به توافق برسند یا این شورا در واحد وجود نداشته باشد، مشکل باید از طریق انجمن صنفی کارگران یا نماینده قانونی کارگران و کارفرما حل شود.

انجمن‌های صنفی غیردولتی هستند و تنها در جایگاه نماینده کارفرما و کارگران در شغل خاصی فعالیت می‌کنند. همچنین بر طبق قانون، تمامی مسئولیت‌های موجود در امور صنفی، از جمله حل اختلاف کارگر و کارفرما، جزو وظایف انجمن‌های صنفی است.

• هیات تشخیص

در صورتی که اختلاف کارگر و کارفرما در مرحله اول حل نشد و به عبارت ساده‌تر دو طرف دعوا نتوانستند به سازش برسند، حل دعوا به هیات تشخیص ارجاع داده می‌شود. شکایت در هیات تشخیص بررسی می‌شود و رأی مقتضی صادر می‌شود. این رأی، قابل اعتراض در هیات حل اختلاف کارگری است. اگر شما در صورتی که به رأی صادر شده اعتراض داشته باشید، می‌توانید آن را دنبال کنید.

• هیات حل اختلاف کار

حل اختلاف کارگر و کارفرما زمانی به این مرحله می‌رسد که یکی از طرفین دعوا به حکم صادر شده در هیات تشخیص شکایت داشته باشد. این هیات از سه نفر نمایندگان دولت (مدیرکل کار و امور اجتماعی استان یا نماینده او، فرماندار شهرستان یا نماینده او و رئیس دادگستری شهرستان یا نماینده او)، سه نفر نمایندگان کارگران به انتخاب کانون هماهنگی شورای اسلامی کار استان یا کانون انجمن‌های صنفی کارگران یا مجمع نمایندگان کارگران واحدهای منطقه و در نهایت سه نفر نمایندگان کارفرمایان به انتخاب مدیران واحدهای منطقه تشکیل می‌شود. روند رسیدگی به شکایت و نحوه تشکیل جلسات دادرسی درست، طبق قوانین کار تعیین می‌شوند. رأی صادر شده توسط این هیات، لازم‌الاجرا است.

• دیوان عدالت اداری

همانطور که اشاره کردیم، رأی هیات حل اختلاف کار لازم‌الاجرا است؛ اما اگر یکی از دو طرف دعوا به این حکم نیز معترض باشد، می‌تواند اعتراض خود را از طریق دیوان عدالت اداری پیگیری کند. دیوان عدالت اداری طبق اصل 173 قانون اساسی “به منظور رسیدگی به شکایات، تظلمات و اعتراضات مردم نسبت به مأمورین یا واحدها یا آیین‌نامه‌های دولتی و احقاق حقوق آن‌ها ” پا به عرصه گذاشته است و به عنوان مرجع رسیدگی به اعتراضات، آرا و تصمیمات قطعی مراجع اختصاصی اداری معرفی شده است.

نحوه رسیدگی مرجع حل اختلاف کارگر و کارفرما

اگر کارگر و کارفرما با استفاده از سازش نتوانند مشکل خود را حل کنند، باید مرجع رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما وارد عمل شود. نحوه رسیدگی مرحع حل اختلافات بین دو طرف، با مشاهده شکایت کتبی کارفرما یا کارگر، به نوبت وقت رسیدگی برای هر کدام تعیین می‌کند.

سپس هر دو طرف باید در زمان مربوط به خود، برای ارائه توضیحات در محل رسیدگی به مشکل حاضر شوند. توجه کنید که حضور نداشتن کارفرما یا نماینده آن، هیچ مشکلی برای رسیدگی ایجاد نمی‌کند.

جلسه هیئت تشخیص اختلافات، در وزارت کار و امور اجتماعی برگذار می‌شود. همچنین تصمیمات لازم برای دو طرف، با توجه به اکثریت نظرها انجام می‌شود. حتی ممکن است که پرونده به بخش تحقیقات هم ارجاع داده شود.

هیئت حل اختلاف کارگر و کارفرما، شامل سه نفر از نمایندگان کارگران است که به دست کانون هماهنگی شورای اسلامی کار یا انجمن‌های صنفی کارگران انتخاب شده‌اند. البته برای تعیین رای نهایی، باید حداقل 7 نفر از اعضای هیئت حل اختلاف وجود داشته باشند و حداکثر 5 رای مثبت صادر شود. همچنین فرد می‌تواند در صورت شکایت به رای هیات حل اختلاف و مراجع رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما، به دیوان عدالت اداری مراجعه کند.

مراحل رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما

حتی با وجود یک قرارداد کاری معتبر، باز هم مواردی وجود دارد که باعث ایجاد اختلاف بین کارگر و کارفرما می‌شود؛ چرا که همیشه افراد به وظایفی که در قرارداد برایشان تعریف شده است پایبند نیستند و همین امر باعث ایجاد اختلاف می‌شود.

خوشبختانه در مسئله شکایت کارگر و کارفرما، تشریفات کاهش یافته و روال کار نسبت به گذشته ساده‌تر و کوتاه مدت‌تر شده است؛ اما با این حال، مراجع رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما، ضابطه و تشریفات قانونی را رعایت می‌کنند.

شبکه رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما، نظامی شبیه به نظام قضایی دارد و در همین چهارچوب به اختلافات رسیدگی و حکم صادر می‌کند. برای طی مراحل رسیدگی به شکایات اداره کار، بهتر است یک مشاوره حقوقی را در کنار خود داشته باشید تا در طول مراحل، حقوق شما پای مال نشود.

درمورد رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما سوالات بیشتری دارید؟ دریافت مشاوره بیمه و قانون کار آنلاین و تلفنی کارمنتو که در لحظه انجام می‌شود، می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.

مشاوره آنلاین قانون کار

• مرحله اول شکایت: طرح دعوی

طبق ماده 157 قانون کار، هر گونه اختلاف کارگر و کارفرما، در اولین مرحله باید بین سازش مستقیم بین دو طرف یا نماینده‌های آن‌ها در شورای اسلامی کار یا انجمن صنفی کارگران و نماینده قانونی کارگران و کارفرما حل و فصل شود؛ اما از آنجایی که این سازوکار هنوز طراحی نشده است، کار به مراجع حل اختلاف داده می‌شود و اختلافات گفته شده در شورای اسلامی کار حل نشده است.

حال فرایند به مرحله دوم یعنی طرح شکایت در هیات تشخیص می‌رسد. رسیدگی به شرط ارائه دادخواست کتبی به دبیرخانه واحد کار و امور اجتماعی، انجام می‌شود. در این دادخواست باید موارد زیر الصاق شود:

نام، ‌نام خانوادگی، نام پدر، سال تولد، اقامتگاه، نوع شغل و میزان سابقه کار در کارگاه (چنانچه خواهان کارگر باشد).

نام، نام خانوادگی و اقامتگاه خوانده

موضوع شکایت و شرح خواسته به تفکیک مورد.

امضاء یا اثرانگشت خواهان.

بعد از ثبت دادخواست حقوقی، وقت رسیدگی به طرفین، ابلاغ می‌شود. لازم به ذکر است طی کردن این مراحل نیاز به صرف هزینه ندارد و کاملاً رایگان انجام می‌گیرد.

• مرحله دوم شکایت: رسیدگی در هیات تشخیص

در این مرحله جلسه هیات تشخیص اختلافات کارگری با حضور 3 نفر عضو تشکیل می‌شود و تصمیمات با اتفاق یا حداکثر آرا اتخاذ می‌شوند. مراجعه به آدرس مراجع حل اختلاف کارگر و کارفرما، برای دو طرف الزامی است؛ اما در صورت عدم حضور خواهان یا خوانده یا نماینده آن‌ها، جلسات رسیدگی خواهد شد و رأی نهایی نیز اتخاذ می‌شود. تلاش بر این است که تحقیقات و رسیدگی به شکایت بی‌طرفانه انجام گیرد؛ اما حضور هر دو طرف به بهتر انجام شدن این فرایند کمک خواهد کرد.

طبق ماده 28 قانون کار بعد از تمام رسیدگی، هیات تشخیص در همان جلسه با اتفاق آرا یا با تکیه‌بر اکثریت آرا، رأی نهایی را صادر خواهد کرد. در این رأی قابل اعتراض بودن و مهلت اعتراض به طرفین اعلام می‌شود.

• مرحله سوم شکایت: رسیدگی در هیات حل اختلاف

در شرح مراحل رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما به مرحله سوم رسیدیم. این مرحله در صورتی تشکیل می‌شود که یکی از طرفین به رأی صادر شده در مرحله قبلی اعتراض داشته باشد. این جلسه با حضور 7 نفر رسمیت می‌یابد و نتایج با رأی 4 نفر از 7 نفر و یا 5 نفر از 9 نفر اعلام خواهد شد.

روند رسیدگی به شکایت کارگر و کارفرما در مراجع دادگستری و اجرای حکم

رای‌هایی که هیئت تشخیص و هیئت حل اختلافات درباره رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما صادر می‌کنند، به وسیله اجرای احکام دادگستری اجرا می‌شود. اگر کارفرما به صورت عادی رای شورای حل اختلاف را نپذیرد، کارگر می‌تواند رای را به دادگستری انتقال دهد.

در دادگستری، رای صادر شده دوباره بررسی می‌شود و در نهایت، نتیجه آن را به اطلاع کارفرما می‌رسانند. اگر رای دادگستری بر این باشد که کارگر اجازه بازگشت به کار را دارد، کارفرما موظف است که ظرف مدت 10 روز، کارگر را به شغل خود بازگرداند. از آن طرف، اگر رای درباره دریافت طلب از کارفرما باشد، باید طلب کارگر تا 1 ماه بعد از ابلاغ حکم پرداخت شود. در غیر این صورت، دادگاه با تقاضای کارگر، امکان توقیف اموال کارفرما را دارد.

سخن پایانی

حل اختلاف حقوقی بین کارگر و کارفرما همیشه جزو چالش‌های مهم دو طرف بوده است؛ چرا که در برخی از مواقع، دو طرف با عدم انجام وظایف قانونی خود، با یکدیگر دچار مشکل می‌شوند.

از طرفی مراحل رسیدگی به اختلافات کارگر و کارفرما هم طولانی و سخت است؛ از همین رو پیشنهاد می‌کنیم که برای آسان‌تر شدن روند پرونده حل اختلاف کارگر و کارفرما، از مشاوران تلفنی و آنلاین کارمنتو کمک بگیرید.

این وبسایت ارائه‌دهنده مشاوره تلفنی و متنی با استفاده از جدیدترین تکنولوژی‌های دنیا و پلترفرم‌های جامع ویژه مشاور و کارفرما است. همچنین شما می‌توانید در تمامی روزهای هفته در همه ساعت‌های شبانه روز، با یکی از 350 مشاور برتر در کارمنتو ارتباط داشته باشید و مشکل خود را در 11 حوزه و 31 زیر حوزه مختلف، برطرف کنید.

همچنین تعرفه قیمت مشاوره در کارمنتو بر اساس قیمت معقول بازار است و برای اطمینان بیشتر، شارژ اولیه رایگان در نظر گرفته شده است.

از طریق مشاوره کسب و کار آنلاین تلفنی در حوزه مد نظر خود بدون پرداخت هزینه تلفن و اینترنت و از طریق تماس امن، پاسخ سوالات خود را دریافت نمایید.

با کلیک روی لینک زیر و از طریق (منو خدمات مشاوره) حوزه مد نظر خود را انتخاب نمایید.

مشاوره کسب و کار